گل بدبو یا گل جسد با نام علمی( Amorphophallus titanum) ، یکی از گیاهان نادر در دنیا به حساب میآید که، شهرتش به خاطر بوی بسیار بد آن است. علت نامگذاری گل جسد یا گیاه جسد بوی بد این گل است که، شبیه بوی یک حیوان در حال پوسیدن میباشد. این گیاه همچنین یکی از گیاهان گلدار است که، بزرگترین گل آذین بیشاخه دنیا را داراست. در جنگلهای وحشی استوایی سوماترا و اندونزی میروید و اولین بار توسط گیاهشناس ایتالیایی ادواردو بکاری کشف و به جهان معرفی شد. این گیاه تقریبا هر ۱۰ سال یکبار گل میدهد. گلدادن یک نمونه از این گیاه در باغ گیاهشناسی نیویورک به همین خاطر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بعضی بوی بد گل را به لاشهی جاندار تشبیه کردهاند و گروهی آن را شبیه بوی ماهی گندیده یا تعفن زبالههای مانده زیر آفتاب میدانند. ارتفاع گلآذین گیاه میتواند به بیش از سه متر هم برسد. این گیاه مانند کارده سرماری و گل شیپوری اتیوپیایی دارای گلآذین قاشقی (اسپات) میباشد که در آن گلها به هم فشرده شده و برگکی دور گلآذین را فراگرفته و شبیه یک گلبرگ بزرگ است. البته در مورد این گیاه بیرون برگک سبزتیره و درون آن کبودتیره با بافت عمیقاً شیاردار است. اسپات توخالی بوده و شبیه یک قرص بزرگ نان باگت است. گل آذین این گیاه معمولاً قبل از اینکه برای اولین بار شکوفا شود به ۷ تا ۱۰ سال رشد نیاز دارد. بعد از اولین شکوفایی تفاوتهای قابل توجهی در دورهی شکوفایی آن وجود دارد. بعضیها ممکن است بین۷ تا ۱۰ سال گل ندهند در حالیکه بعضیها ممکن است هر دو یا سه سال یکبار گل دهند. نخستین شکوفه دادن این گل اغلب بازدید کنندگان پر شماری دارد.